Iedereen kent ze, en iedereen ergert zich er wel eens aan. Sommigen halen het bloed onder je nagels vandaan, anderen zijn geweldige mensen. Sommigen zijn de vriendelijkheid zelve, anderen gunnen je geen blik. Dan heb ik het natuurlijk niet over de buren, maar over buschauffeurs. Waar de één alle deuren en dakramen dichthoudt en de verwarming aanzet terwijl het buiten vijfentwintig graden is, zet de ander de dakramen open terwijl het stortregend zodat iedereen kleddernat wordt. Over het algemeen doen ze hun werk goed, maar de degelijke onopvallende buschauffeur onthoud je niet. Mohammed met een hoedje op een kaal hoofd en een lange zwarte baard des te meer. Of de Pool die geen Nederlands spreekt. Altijd lastig als je wilt weten of hij ook in de buurt van de McDonalds op de Loevesteinse Dwarsweg stopt. Je ziet ‘m denken, hij lijkt een woord herkend te hebben. “McDonalds jaja!” Ja stopt u bij de McDonalds? “McDonalds mmm!” Juist.
Wat ook onbegrijpbaar is zijn busschauffeurs die als een speer rijden, onderweg een aantal levensgevaarlijke situaties veroorzaken, en vervolgens vijf minuten lang stil blijven staan op het busstation van een dorpje ergens halverwege het traject. Je zou toch ’s een keer op tijd zijn. Vanwaar dan die haast? Effe lekker peukie roken. Effe lekker krantje lezen. Geweldig chauffeur, werkelijk topservice. Of, chauffeurs die constant te veel gas geven. Bij elke keer optrekken weer zo’n geloei, en het gaat echt niet harder dan bij een normale hoeveelheid gas. Het is alleen ontzettend irritant. Net als de buren. Die van een nummer eerder ja. Nog irritanter zijn chauffeurs die niet weten hoe het principe van busrijden werkt. Gas geven, gas los. Gas geven, gas los. Zo werkt dat niet vriend. Zeker niet in een automaat die elke keer als het gas los is terugschakelt, en bij het gas geven weer opschakelt. Weleens gedacht hoe leuk dat is voor de passagiers? Of, chauffeurs die hun muziek aan hebben staan. Net iets te hard. Of, chauffeurs die verkeerd rijden en halsbrekende toeren uit moeten halen om midden op het kruispunt te kunnen keren. En natuurlijk, chauffeurs die de halte voorbij rijden terwijl je toch echt op het stopknopje hebt gedrukt.
Gelukkig zijn ze niet allemaal zo, er is ook nog aantal leuke buschauffeurs. Wel een klein aantal, maar ze zijn er echt. Ooit een chauffeur gehad met een tulband, een bril,een lange grijze baard, en gekleed in een lang wit gewaad? Rijdt verder prima, maar je kijkt toch wel even verbaasd op. De chauffeur die “gozerrrrrrrrrr!” roept als je binnenkomt. De chauffeur die als het in- en uitcheckpaaltje het niet doet, bij iedereen die binnenkomt ‘pieep!’ zegt en daarna weer stoïcijns voor zich uit kijkt. Of de chauffeur die je constant op de hoogte houdt wat er te doen is bij elke halte. En, de chauffeur die als er onverwachts omgereden moet worden, over kleine weggetjes en smalle dijkjes heen rijdt en zich de weg laat wijzen door passagiers. Hij weet de weg niet maar vindt het allemaal wel prima en lacht zich een kriek. Halfuur later thuis maar wel lol gehad. Kan ook altijd lachen om chauffeurs die gewoon de halte voorbij rijden als de wachtende de hand niet opsteekt, maar het leukste is toch de chauffeur die voor piloot speelt over de intercom. “Welkom aan boord van de 142, de snellijn naar Amsterrrrrdam Centraal. Het is vanmorgen zonnig weer met een graadje of drieëntwintig. Later vandaag worden helaas enkele buien verwacht, dus ik hoop dat u uw paraplu heeft meegenomen. Onderweg stoppen we in onder meer een aantal keer in Amstelveen, maar ik zou het fijn vinden als u wat langer met mij mee reed. Dan rest mij nog de tip van de dag: verras bij thuiskomst uw buren met een bloemetje. Ik wens u verder nog een prettige reis.”
